بنا به گفته افراد مطلع و مسن، در گذشته در این روستا مدارسی وجود داشته که به آنها «مکتب خانه» می گفته اند، که در قشلاق در کنار مساجد بوده و در ییلاق در کلبه های مخصوص فردی که ملا نامیده می شد و سواد قرآنی داشت به عنوان استاد و معلم در این مکتب خانه ها مشغول تدریس بوده است.

کتابهایی که در ابتدای ورود به این مکتب خانه ها تدریس می شد کتاب گلستان سعدی، بوستان سعدی، دیوان حافظ و قرآن مجید بوده است.

بد نیست از اساتید آنروز که نقش مهمی در تعلیم و تربیت روستائیان داشته اند یادی کرده و نامی ببریم: از جمله مرحوم حاج سيدحمزه(ره)، ملاسیدبشیر، ملافتحعلی، حاج سیدعبدالواسع(ره)، مرحوم سیدعمران(ره)، مرحوم حاج سیدابوالفضل، مرحوم ملاباباعلی و افراد دیگر که امروزه اکثر آنها به سرای باقی شتافته اند.

دانش آموختگان آن زمان وظیفه داشتند در چندجلسه یک فصل از گلستان و بوستان و یک جزء قرآن مجید و یک غزل دیوان حافظ را به طور کامل یاد بگیرند در غیر اینصورت تنبیه بدنی می شدند.

با وضع ذکر شده تعداد اندکی از افراد توان تحمل چنین مدارس و مکتب خانه هایی را داشته اند وبعضاً بعد از دو یا سه جلسه ترک تحصیل می نموده اند.