متاسفانه با ورود فرهنگ شهرنشینی در روستا ها خیلی از مراسم و آداب از یاد و خاطره ها فراموش شده اند.

دیگر در روستاها و شهرهای کوچک خبری از تنورهایی که با ملاتی از گل ساخته می شد نیست

دیگر از بوی دود تنور که هنگام صبح قبل از طلوع آفتاب به مشام می خورد و انسان را از خواب بیدار می کرد خبری نیست

دیگر از بوی نان تازه که صبح گاهان مشام را نوازش می کرد و بوی نان سوخته خبری نیست

دیگر از نان اول تنوری – ال چورگی - کوکه - سوتدی چورگ   و … خبری نیست

ولی هزاررود از جمله روستاهایی است که همچنان بعد از گذشت چندین سال از پیشرفت تکنولوژی و صنعت در منطقه بکر و دست نخورده باقی مانده است که در بعضی از خانه ها با وجود نانوایی لواشی و بربری همچنان پخت نان محلی در برخی از خانه ها انجام می شود.

چندین مغازه نیز انواع نان محلی را به فروش گذاشته اند تا برخی از اهالی روستا که قادر به پخت نیستند و مهمانان و مسافرانی که گذرشان به هزاررود می افتد بتوانند از این نان های خوشمزه بهره ببرند.

 ارسالی از shsh